اعتکاف را فدای شبکه‌های اجتماعی نکنیم!

هرجا که پا می‌گذاریم، می‌خواهیم خاطره‌ای از آن نقطه را در تاریخ ثبت کنیم. این روزها شبکه‌های اجتماعی جای آلبوم‌های ما را گرفته‌اند. همان عکس‌هایی که روزی در آلبوم‌های‌مان به خاطره می‌سپردیم، اکنون وارد شبکه‌های اجتماعی شده‌اند.

عکس‌های سلفی هم ماجرای جدیدی است که این روزها افراد در محیط‌های مختلف که قرار می‌گیرند؛ پارک، مهمانی، دانشگاه و هزاران هزار محیط دیگر مشتاقند برای عکس یادگاری گرفتن.

اما یه سؤال مطرح می‌شود که آیا در مسجد و در ایام معنوی همچون اعتکاف می‌توان عکس سلفی گرفت؟ در این محیط که قرار است با خدای خودمان تنها باشیم، می‌توان موبایل، تبلت و یا حتی لب تاب‌مان را هم در دست داشته باشیم و هر روز از وضعیت‌مان در شبکه‌های اجتماعی گزارش دهیم؟ همه این‌ها پرسش‌هایی است که در ذهن جاری می‌شود و می‌توان پاسخ بخشی از این پرسش‌ها را از یک جامعه‌شناس، استاد علوم ارتباط و حتی معتکفان جویا شد.

چهار قدم محکم برای ریشه کنی رذایل!

چگونه برای برطرف ‌کردن رذایل اخلاقی برنامه‌ریزی روزانه‌ کنیم؟

آداب همسایه داری در سیره اهل بیت علیهم السلام

امروزه با گسترش دنیای ماشینى، روابط عاطفى و انسانى مردم با یکدیگر بسیار ضعیف شده به طوری که همسایگان نزدیک کوچک ترین خبرى از یکدیگر ندارند و حتى گاهى پس از چندین سال سکونت در یک محل، هنوز نام همدیگر را نمى دانند. این رویه، از نظر اسلام به شدت مذمت شده است.

اسلام به عنوان یک دین کامل و اجتماع ساز و تأمین کننده سعادت دنیوی و اخروی انسان، دستورات و توصیه های اخلاقی و حقوقی را برای همسایه داری در نظر گرفته است که با مراعات آن انسانها می توانند در کنار هم به راحتی و آسایش زندگی کنند. در همین زمینه «آداب همسایه داری» را  در سیره اهل بیت(علیهم السلام) را بخوانید:

در جست‌وجوی شهید

جنگ که تمام شد و آب ها از آسیاب افتاد همه برگشتند به خانه‌هایشان. اما عده ای تحمل شهری را که زمانی دوستان شهیدشان در آن جلوی چشم‌هایشان قدم می زدند نداشتند، ماندند تا پیکر شهدا را از دل خاک جنوب بیرون بکشند و آنها را برسانند به دست پدر و مادرشان. همان جگرگوشه هایی که برخی‌شان پس از سالها از اتمام جنگ غریبانه زیر آفتاب داغ جنوب مانده‌اند و مادرانشان در سوگ آنها با قبر های خالی درد دل می‌کنند.
همان پسرانی که چشم مادر و پدرشان به در دوخته شد تا حتی اگر شده استخوانی از یک بند انگشتشان بیاید تا دلشان قرار بگیرد اما خیلی‌هایشان آرزو به دل ماندند چشم انتظار دنیا را وداع گفتند.

بچه های تفحص همان ها که در جنوب به دنبال طلای وجود شهدا می‌گردند خود گمنامانی هستند که خاک ها را زیر و رو می‌کنند تا چشمی از در برداشته شود.

رهنمودهای حضرت امام خمینی(ره) درباره ماه مبارک رجب

بسیاری از مردم علاقه مند هستند بدانند شیوه سیر و سلوک بزرگان دین و انسانهای مهذب و عارف در ایام سال و به ویژه ماههایی که درهای آسمان بیشتر گشوده می شود، همانند ماه رجب، شعبان و ماه مبارک رمضان، چگونه است و آنان پس از سالها تلاش و مجاهده و طی مراحل، چه توصیه هایی برای دیگران دارند. از جمله سیره حضرت امام خمینی(ره)، این فقیه، عارف، فیلسوف و زاهد هم روزگار ما درباره ماه مبارک رجب چه بود و چه رهنمودهایی درباره اعمال این ماه مبارک داشتند؟ نوشته حاضر به برخی نکات در این زمینه اشاره دارد.

«صیاد دل‌ها» از نگاه خواهر‎

صدیقه صیاد شیرازی، اظهار داشت: شهید سپهبد علی صیاد شیرازی قبل از انقلاب در اصفهان با عنوان یک افسر مذهبی زیر نظر رژیم بوده که در نوع خود عضو خطرناکی برای رژیم محسوب می‌شد و با وجودی که یک فرد نظامی بود با لباس مبدل در تظاهرات‌ها و راهپیمایی‌ها شرکت می‌کرد.
 
وی افزود: شهید صیاد شیرازی به‌دنبال حفظ پادگان اصفهان بود که قبل از انقلاب از قشرهای مختلف نظیر مجاهدین خلق در آن حضور داشتند اما بنی‌صدر متأسفانه همکاری نمی‌کرد و از همین حیث شهید صیاد شیرازی در ابتدای جنگ مقابل بنی‌صدر ایستاد که اینجا پی به جسارت و شجاعت وی می‌بریم.

شهیدی که تمام دست‌نوشته‌هایش را سوزاند

شهید سید مرتضی آوینی در شهریور سال 1326 در شهر ری متولد شد تحصیلات ابتدایی و متوسطه‌ خود را در شهرهای زنجان، کرمان و تهران به پایان رساند و سپس به عنوان دانشجوی معماری وارد دانشکده‌ هنرهای زیبای دانشگاه تهران شد او از کودکی با هنر انس داشت؛ شعر می‌سرود داستان و مقاله می‌نوشت و نقاشی می‌کرد، تحصیلات دانشگاهی‌اش را نیز در رشته‌ای به انجام رساند که به طبع هنری او سازگار بود ولی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی معماری را کنار گذاشت و به اقتضای ضرورت‌های انقلاب به فیلم‌سازی پرداخت.

ذکرهایی برای رفع فقر و تنگدستی

راز و رمزهایی الهی هست که جز بندگان خالص خدا کسی از آنها آگاهی ندارد. آنچه در ادامه می‌خوانید ذکرهایی برای دفع مشکلات دنیایی از قول عرفای اسلام و ایران است.
در آیات و روایات در باره رزق و روزی و علل و عوامل تنگ شدن آن و راه‌های گسترش آن زیاد سخن گفته شده است، به طوری که قرآن کریم می‌فرماید " و هر کس از یاد من روی گرداند، پس همانا برای او زندگی تنگ و سختی خواهد بود(سوره طه، 124 )"
مجازات برای کسانی که روی گرداندن از خدا: کسانی که از یاد خدا روی می‌گردانند دو مجازات در آیه فوق تعیین شده:
1ـ یکی تنگی معیشت در این جهان، 2ـ دیگری نابینایی در جهان دیگر.

شهری از طلا می‌خواهید یا این دو خصلت را؟

قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) أَتَانِی مَلَکٌ فَقَالَ یَا مُحَمَّدُ إِنَّ رَبَّکَ یُقْرِئُکَ السَّلَامَ وَ یَقُولُ إِنْ شِئْتَ جَعَلْتُ لَکَ بَطْحَاءَ مَکَّةَ ذَهَباً قَالَ فَرَفَعْتُ رَأْسِی إِلَى السَّمَاءِ وَ قُلْتُ یَا رَبِّ أَشْبَعُ یَوْماً فَأَحْمَدُکَ وَ أَجُوعُ یَوْماً فَأَسْأَلُکَ
رسول خدا(ص) فرمود: فرشته‏ اى نزد من آمد و گفت: اى محمّد! پروردگارت سلام مى‏رساند و می فرماید: اگر بخواهى، تمام وادى مکّه را براى تو به طلا تبدیل می‌کنم.
سر به آسمان برداشتم و عرض کردم: پروردگار من! مى‏ خواهم روزى سیر باشم تا سپاست گویم و روزى گرسنه باشم تا از تو درخواست نمایم.


پی نوشت:
أمالی المفید، ص: 124

درمان بوی بد گناه!

بوی بد، آبروی انسان را می برد.
هر گناهی آثاری دارد که اگر چشم برزخی و بصیرت داشتیم، آثار آن را می ‌دیدیم.
طبق کلام معصومین حقیقتاً گناه بد بوست و بوی بد گناه آبروی انسان را می‌برد، ما با آبرو زنده‌ایم اگر ـ خدای ناکرده ـ آبروی ما برود، ما نمی توانیم زندگی کنیم.
بوی متعفن و بد گناهان، مومنانی را فراری می ‌دهد که دارای حس بویایی قوی شهودی هستند.
البته حتی مومنان عادی یک نوع اشمئزاز و بیزاری را در خود نسبت به گناهکار می ‌یابند هر چند که علت آن را نمی ‌فهمند.
کسی که زیاد استغفار کند خداوند از هر اندوهی برایش گشایشی فراهم کند و از هر تنگنایی راه خروجی و از جایی که گمان ندارد روزی‌اش دهد
امیرمومنان علی(ع) از پیامبر گرامی (ص) نقل می‌ فرماید که آن حضرت فرمود: