از جمله مسائل مورد نظر اسلام که برای آن برنامه دارد تا آدمی حتی از فرصت استراحت خویش نیز بهره ببرد، موضوع خواب است.
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «هر که با وضو بخوابد، اگر در آن شب مرگش در رسد نزد خداوند شهید به شمار مى آید.»
امام صادق (ع) می فرمایند: «هر که طهارت بگیرد و سپس به بسترش رود، در آن
شب بستر او به منزله مسجد اوست و اگر یادش آید که وضو ندارد، به همان لحاف
خود، هرچه باشد، تیمم کند، که اگر چنین کرد پیوسته در نماز و ذکر خداوند
عزّ و جلّ باشد.»
همان حضرت (ع) فرموده اند: «هر گاه به بسترت رفتى بیندیش که در آن روز چه
غذایى روانه شکم خود کرده اى و چه به دست آورده اى و به یاد آر که خواهى
مرد و معادى در پیش دارى.»
رسول گرامی اسلام (ص) با اشاره به آداب خواب و به بستر رفتن می فرمایند:
«هر کس وقتى به بستر خود مى رود سوره «قل هو اللّه احد» را بخواند، خداوند
گناهان پنجاه سال او را بیامرزد.»
امیرمومنان علی (ع) درباره حالات خوابیدن فرموده اند: «خوابیدن چهار صورت
دارد: پیامبران علیهم السلام به پشت دراز مى کشند و مى خوابند، اما
چشمانشان بیدار و منتظر وحى خداوند عزّ و جلّ است. مؤمن به دست راست و رو
به قبله مى خوابد. شاهان و شاه زادگان به دست چپ مى خوابند، تا غذایى را که
مى خورند به هضم رسانند و ابلیس و برادران او و هر دیوانه و آفت زده اى
دَمَر مى خوابند.»
پیامبر اکرم (ص) هر گاه به بستر خود مى رفتند، مى فرمودند: «باسمک اللهم
أموت و أحیا ؛ بار الها! به نام تو مى میرم و زنده مى شوم» و هر گاه بیدار
مى شد، مى فرمود: «الحمد للّه الذى احیانا بعد ما أماتنا و الیه النشور؛
ستایش خدایى راست که پس از آن که میراند، زنده کرد و به سوى اوست رستاخیز».
پی نوشت:
بحارالانوار
علل الشرائع
میزان الحکمه
