یاصاحب‌الزمان امام مهدی عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف
آنکه از شرمِ گنه، باید کُنَد غیبت منم؛
تو چرا جور گنه‌کارانِ عالم می‌کشی؟!
دل به سودای تو بستیم کجائی آقا
از فراق تو شکستیم کجائی آقا
با دلی خسته و پُر خون و دو چشم پُر نَم
سرِ راه تو نشستیم کجائی آقا
صبح تا شام پیِ دیدن رخسار مَهَت
منتظر بوده و هستیم کجائی آقا
ای کریمانِ جهان سایه‌نشین کرمت
نظری، کاسه بدستیم کجائی آقا
آن گدائیم فقط از تو، تو را می‌خواهیم
سائلِ شاه پرستیم کجائی آقا
آفتابا ز پس پرده برون آی دمی
کز غم هجر تو خستیم کجائی آقا
ز فراقت چه بگوئیم چسانیم! همه
رشته‌ی صبر گسستیم کجائی آقا
تو بهای همه‌ی منتظرانی جانا
بی تو بی‌ارزش و پستیم کجائی آقا
ای گل نرگسیُ گلشن زهرا باز آ
که دل از غیر تو رستیم کجائی آقا
ساقیا گوشه‌ی چشمی کن و ما را دریاب
که ز مینای تو مستیم کجائی آقا
یاسرا همچو دگر منتظرانش برگو
کز فراق تو شکستیم کجائی آقا
یاسر رستگار
امام علی علیه السلام:
او [امام مهدی (عج)] امیال نفسانی را تابع هدایت قرار می‌دهد آن گاه که (مردم) هوای نفس را بر هدایت مقدم بدارند. و رأی و نظر خود را دنباله رو قرآن خواهد ساخت آن گاه که دیگران قرآن را تابع نظر و آرای شخصی قرار داده باشند. و به مردم راه و رسم عدالت را نشان خواهد داد و آن چه را از قرآن و سنت مرده باشد، زنده خواهد کرد.
متن حدیث:
یعطف الهوی علی الهدی اذا عطفوا الهدی علی الهوی، و یعطف الرای علی القرآن اذا عطفوا القرآن علی الرای، و یریهم کیف یکون عدل السیره، و یحیی میت الکتاب و السنه.
پی نوشت:
«بحارالانوار،ج52،ص 280- نهج‌البلاغه صبحی‌صالح،ص195»
