قالَ رَسُولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله: اَوَّلُ ما یَحْکُمُ اللّه ُ فِیهِ یَوْمَ الْقِیامَةِ اَلدِّماءُ، فَیُوقَفُ اِبْنا آدَمَ فَیَفْصِلُ بَیْنَهُما (فَیَقْضِى) بَیْنَهُما، ثُمَّ الَّذینَ یَلَوْنَهُما مِنْ اَصْحابِ الدِّماءِ.
رسول خدا(ص) فرمود: اوّلین چیزى که خداوند روز قیامت درباره آن قضاوت مى کند خونبهاست. پس دو فرزند آدم را نگه مى دارد و میان آنها قضاوت مى کند، سپس به نوبت کسانى که دست به خونریزی و کشتار زده اند مورد قضاوت قرار می گیرند.
وسائل الشیعه
خداوند براى هر کارى، علّتى را مقرّر کرده است و هر یک از شکست و پیروزى دلیلى دارند. اینطور نیست که گمان کنیم خدا نمی خواهد ما پیروز شویم یا می خواهد که در این ماجرا شکست بخوریم. برای مثال خداوند به مؤمنانی که از شکست در جنگ اُحد ناراحت بودند می فرماید که علت شکست شما در اُحد حرص بود. زیرا سست شده و ناهماهنگی کردید و براى جمع آورى غنائم حرص ورزیدید.
در آیه ۱۶۶ سوره آل عمران می خوانیم:
«وَمَا أَصَابَکُمْ یَوْمَ الْتَقَى الْجَمْعَانِ فَبِإِذْنِ اللّهِ وَلِیَعْلَمَ الْمُؤْمِنِینَ.»
«آنچه در روز برخورد آن دو گروه به شما رسید ، به اذن خدا بود تا مؤمنان را بشناسد.»
*****************
سه نکته:
* میدان آزمایش
این را همیشه به یاد داشته باشیم که:
۱- شکست ها و پیروزى ها، به اراده و إذن خداوند محقّق مى شود که همان سنت هاى اوست.
۲- حوادث تلخ وشیرین، میدان آزمایش وشناسایى میزان صبر و توان و درجه بندی انسان هاست.
** امروز هم عده ای در مشکلات جا می زنند!
آیه مورد بحث، این نکته را تذکر مى دهد که هر مصیبتى (مانند مصیبت احد) که پیش مى آید علاوه بر اینکه بدون علت نیست وسیله آزمایشى است براى جدا شدن صفوف مجاهدان راستین از منافقان و افراد سست ایمان. این یک قانون و قاعده کلی در نظام آفرینش است. امروز هم می بینیم که گاهی بعد از برخی فشارهای اقتصادی و تحریم و مشکلات ریز و درشت عده ای جا می زنند، برخی در زمین حریف بازی می کنند، گروهی به دروازه خودی گل می زنند و در مقابل عده ای نیز با تلاش و کوشش مضاعف در پی مقاومت و غلبه بر مشکلات هستند.
*** این کسب شیطانی است!
مهمترین نکته اینست که حبّ دنیا ما را غافل نکند. در همین جنگ احد دنیا طلبی و حرص مال و اموال باعث شکست شد. لقمان حکیم به پسرش فرمود: «پسر عزیزم! این نماز دَیْنِ پروردگار است که در عهده تو است، زود آن را انجام بده»، فرمود: «پسر من! اگر نماز اول وقت با دنیا مزاحمت کرد، آن کسب شیطانی است، ولش کن و ببین پروردگار با تو چه معامله ای می کند».
راز و رمزهایی الهی هست که جز بندگان خالص خدا کسی از آنها آگاهی ندارد. آنچه در ادامه میخوانید ذکرهایی برای دفع مشکلات دنیایی از قول عرفای اسلام و ایران است.
در آیات و روایات در باره رزق و روزی و علل و عوامل تنگ شدن آن و راههای گسترش آن زیاد سخن گفته شده است، به طوری که قرآن کریم میفرماید " و هر کس از یاد من روی گرداند، پس همانا برای او زندگی تنگ و سختی خواهد بود(سوره طه، 124 )"
مجازات برای کسانی که روی گرداندن از خدا: کسانی که از یاد خدا روی میگردانند دو مجازات در آیه فوق تعیین شده:
1ـ یکی تنگی معیشت در این جهان، 2ـ دیگری نابینایی در جهان دیگر.
درباره عظمت تلاوت سوره توحید، روایات عجیبی در میان فرمایشات معصومین(ع) آمده است؛ از جمله:
از رسول خدا(ص) نقل شده است که فرمودند: «هر کس که قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ را هنگام خواب سه مرتبه بخواند، خداوند پنجاه هزار ملک را بر او موکّل مینماید تا در آن شب حراستش کنند».(الکافی، ج 2، ص 620)
به راستی سخن خداوند که میفرماید: ﴿أَلَمْ تَرَ کَیْفَ ضَرَبَ اللّهُ مَثَلاً کَلِمَهً طَیِّبَهً کَشَجَرهٍ طَیِّبَهٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاء تُؤْتِی أُکُلَهَا کُلَّ حِینٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا وَیَضْرِبُ اللّهُ الأَمْثَالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ﴾ [ابراهیم: ۲۵- ۲۴]؛ «بنگر که خدا چگونه مثل میزند: سخن خوب به درخت خوبی میماند که تنه آن (در زمین) استوار و شاخههایش در فضا (پراکنده) باشد. بنا به اراده و خواست خدا هر زمانی میوه خود را بدهد (و دائماً به بارنشسته و سرسبز و خرم باشد). خداوند برای مردم مثلها میزند تا متذکّر گردند (و پند گیرند).»وعدهی اجرا شدنی از سوی خداست وعدهای در خصوص پیروزی اسلام و تثبیت آن در زمین.این وعدهی ربانی در سوره ی ابراهیم که از سوره های مکی است نازل شده، در حالی که مسلمانان در این دوره مورد هجوم و حمله قرار داشته و مستضعف بودهاند، با این حال آنان نسبت به اجرایی شدن و به ثمر رسیدن این وعده یقین داشته اند… خداوند نیز به وعده اش وفا نموده و آنان را بر دشمنانشان پیروز گردانیده است.درخت اسلام تنومند شده و در زمان پیامبر(ص) سایهاش بر جزیره العرب گسترده شد، سپس شاخهها و ترکههایش در همهی دنیای قدیم آن روز منتشر شد و رحمت و برکتش شام و عراق و مصر و آسیا و آفریقا و اروپا را فرا گرفت و میوهاش را هر دم، در نسلهای پیوسته از اندیشمندان و دعوتگران و افراد ربانی میدهد.
دهم رجب سال 195 هجری است و مدینه غرق در جشن و سرور از ولادت مولودی است که با برکتتر از او در اسلام به دنیا نیامده است، زیرا که عمر امام رضا(ع) به چهل و هفت سال رسیده بود و هنوز امام نهم متولد نشده بود، مسأله جانشینی امام رضا(ع) اصحاب و شیعیان حضرت(ع) را متأثر کرده بود، این اندوه زمانی به فزونی رفت که فرقه واقفیه که بنا به دلایل مادی و تصرف سهم امام و عدم بازگرداندن آن به امام رضا(ع)، قائل به غیبت امام کاظم(ع) شده بودند و در تبلیغات خویش عدم داشتن فرزند پسر از سوی امام رضا(ع) را دلیل بر ادعای موهم خود میدانستند تا جایی که یکی از همین افراد در نامهای خطاب به حضرت نوشت: چگونه امام هستی در حالی که فرزندی نداری !ثامن الحجج(ع) در پاسخ فرمودند: تو از کجا میدانی که فرزندی ندارم، به خدا سوگند روزها و شبها سپری نمیشود مگر اینکه خداوند فرزند پسری را به من عنایت فرماید که حق و باطل را از هم جدا سازد.(1)
یکی از زیباترین جلوه های ارتباط عاشقانه با خدا و اساسی ترین راه های سیر و سلوک ، ذکر است؛ یعنی مترنّم بودن زبان و قلب انسان به اسماء حُسنای الهی و شاداب نگه داشتن گل روح در زیرباران یاد حق.
ذکر خدا، از یاد بردن هستی محدود خویش در رهگذر یاد اسمای الهی است و تداوم و استمرار آن زنگار گناهان را از روی دل می زداید؛ زیرا غفلت و فراموشی حق تعالی ، ساحت دل را مکدّر می کند.ذکر خداوند آثار و ثمرات اعجاب آور و باشکوهی دارد.