اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ أَهْلِ بَیْتِهِ
وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ الزَّکِیِّ التَّقِیِّ وَ الْبَرِّ الْوَفِیِّ وَ الْمُهَذَّبِ النَّقِیِّ
هَادِی الْأُمَّةِ وَ وَارِثِ الْأَئِمَّةِ وَ خَازِنِ الرَّحْمَةِ وَ یَنْبُوعِ الْحِکْمَةِ وَ قَائِدِ الْبَرَکَةِ
وَ عَدِیلِ الْقُرْآنِ فِی الطَّاعَةِ وَ وَاحِدِ الْأَوْصِیَاءِ فِی الْإِخْلاصِ وَ الْعِبَادَةِ وَ حُجَّتِکَ الْعُلْیَا
وَ مَثَلِکَ الْأَعْلَى وَ کَلِمَتِکَ الْحُسْنَى الدَّاعِی إِلَیْکَ وَ الدَّالِّ عَلَیْکَ
الَّذِی نَصَبْتَهُ عَلَما لِعِبَادِکَ وَ مُتَرْجِما لِکِتَابِکَ وَ صَادِعا بِأَمْرِکَ وَ نَاصِرا لِدِینِکَ وَ حُجَّةً عَلَى خَلْقِکَ
وَ نُورا تَخْرُقُ بِهِ الظُّلَمَ وَ قُدْوَةً تُدْرَکُ بِهَا الْهِدَایَةُ وَ شَفِیعا تُنَالُ بِهِ الْجَنَّةُ
اللَّهُمَّ وَ کَمَا أَخَذَ فِی خُشُوعِهِ لَکَ حَظَّهُ وَ اسْتَوْفَى مِنْ خَشْیَتِکَ نَصِیبَهُ
فَصَلِّ عَلَیْهِ أَضْعَافَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى وَلِیًّ ارْتَضَیْتَ طَاعَتَهُ وَ قَبِلْتَ خِدْمَتَهُ
وَ بَلِّغْهُ مِنَّا تَحِیَّةً وَ سَلاما وَ آتِنَا فِی مُوَالاتِهِ مِنْ لَدُنْکَ فَضْلا وَ إِحْسَانا وَ مَغْفِرَةً وَ رِضْوَانا
إِنَّکَ ذُو الْمَنِّ الْقَدِیمِ وَ الصَّفْحِ الْجَمِیلِ.
خدایا درود فرست بر محمّد و اهل بیتش،
و درود فرست بر محمّد بن على پاک، پرهیزگار، نیکوکار وفادار، پیراسته، بى عیب،
راهنماى امّت،و وارث امامان، و خزانه دار رحمت، و چشمه هاى حکمت، و پیشرو برکت،
و همسان قرآن در وجوب از او، و یگانه جانشینان در اخلاص و عبادت، و حجّت والایت،
و نمونه برترت، و کلمه زیباترت، دعوت کننده به سویت، و دلالت کننده بر وجودت،
که او را چونان پرچمى براى بندگانت نصب کردى، و او را قرار دادى مترجم کتابت،
و آشکارا اجرا کننده امرات، و یاور دینت، و حجّت بر بندگانت،
و نورى که به وسیله او پرده تاریکی ها دریده شود، و مقتدایى که هدایت به وسیله او دریافت گردد،
و شفیعى که به وسیله آن به بهشت توان رسید..
خدایا همچنان که در خشوع براى تو بهره اش را گرفت،
و از خشیت تو سهمش را کامل نمود پس بر او درود فرست،چندین برابر آنچه درود فرستادى،
بر نماینده اى که طاعتش را پسندیدى،و خدمتش را پذیرفتى و از جانب ما به او تحیّت و سلام برسان،
و به ما از پیش خود،در دوستىاش فضل و احسان و آمرزش و رضوان عنایت کن ،
تو صاحب احسان دیرینه،و چشم پوشى زیبا هستى.
هرجا که پا میگذاریم، میخواهیم خاطرهای از آن نقطه را در تاریخ ثبت کنیم. این روزها شبکههای اجتماعی جای آلبومهای ما را گرفتهاند. همان عکسهایی که روزی در آلبومهایمان به خاطره میسپردیم، اکنون وارد شبکههای اجتماعی شدهاند.
عکسهای سلفی هم ماجرای جدیدی است که این روزها افراد در محیطهای مختلف که قرار میگیرند؛ پارک، مهمانی، دانشگاه و هزاران هزار محیط دیگر مشتاقند برای عکس یادگاری گرفتن.
اما یه سؤال مطرح میشود که آیا در مسجد و در ایام معنوی همچون اعتکاف میتوان عکس سلفی گرفت؟ در این محیط که قرار است با خدای خودمان تنها باشیم، میتوان موبایل، تبلت و یا حتی لب تابمان را هم در دست داشته باشیم و هر روز از وضعیتمان در شبکههای اجتماعی گزارش دهیم؟ همه اینها پرسشهایی است که در ذهن جاری میشود و میتوان پاسخ بخشی از این پرسشها را از یک جامعهشناس، استاد علوم ارتباط و حتی معتکفان جویا شد.
امام على علیه السلام:
إن جَعَلتَ
دِینَکَ تَبَعاً لدُنیاکَ أهلَکتَ دینَکَ ودُنیاکَ وکُنتَ فی الآخرةِ مِن
الخاسِرینَ، إن جَعَلتَ دُنیاکَ تَبَعاً لِدینِکَ أحرَزْتَ دِینَکَ
ودُنیاکَ وکُنتَ فی الآخرةِ مِن الفائزینَ؛
اگر دینت را تابع دنیایت
کنى، دین و دنیایت، هر دو را از بین برده اى و در آخرت از زیانکاران
خواهى بود، اما اگر دنیاى خود را تابع دینت کنى دین و دنیایت، هر دو را به
دست آورده اى و در آخرت از رستگاران خواهى بود.
پی نوشت:
غررالحکم: ۳۷۵۰