1. روز نوشتن دعاى صباح
در این روز امیرالمؤمنین علیه‌السلام به تعلیم پیامبر صلى‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم دعاى شریف صباح را به دست مبارک خود نوشتند(1).
2. افشاء سِرّ ولایت توسط عایشه
در این روز در سال دهم هجرت در حجه‌الوداع پیامبر صلى‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم به حفصه سرّى را بیان فرمود و به او تذکر داد که اگر این سرّ را به کساى بازگو کنى، لعنت خدا و ملائکه و تمامى مردم بر تو باد.
حفصه بلافاصله آن سر را به عایشه گفت(2). عایشه هم آن را به ابوبکر بازگو کرد و ابوبکر هم عمر را در جریان قرار داد. کار به جایى رسید که آن چهار زن و مرد تصمیم گرفتند پیامبر صلى‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم را مسموم کنند.
جبرئیل پیامبر صلى‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم را باخبر کرد و آن حضرت آنها را از توطئه و افشاء سر خبر داد. سپس حفصه را طلاق دادند، ولى بعداً به اصرار بعضى رجوع فرمودند و آیات سوره تحریم نازل شد(3).
این دو زن چه کرده بودند که خداوند در سوره تحریم آنها را به زن نوح و لوط علیهم‌السلام تشبیه نموده است؟!(4) در آخر آیه‌ی 4 این سوره آمده است: اگر شما دو زن یاور هم شوید براى قتل آن حضرت، خداوند و جبرئیل و صالح المؤمنین یعنى امیرالمؤمنین علیه‌السلام و ملائکه یاور پیامبر صلى‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم هستند(5) تظاهراً در آیه‌ی شریفه خطاب به عایشه و حفصه است، و معنایش این است که آنان تعاون بر اذیت پیامبر صلى‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم نموده سرّ آن حضرت را فاش کردند و زنان آن حضرت را اذیت نمودند(6). عمر مى‌گوید: مراد از این دو زن که در اذیت پیامبر صلى‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم هم پیمان بودند عایشه و حفصه است(7).
📚منابع:
1. بحارالانوار: ج 91 ص 247
2. وقایع الشهور: ص 229. تفسیر قرطبى: ج 5 ص 172
3. و اذا اءسر النبى الى بعض ازواجه حدیثا فلما نباءت به و اءظهره الله علیه عرف بعضه و اءعرض عن بعض فلما نباها به قالت من اءنباک هذا قال نبانى العلیم الخبیر. ان تتوبا الى الله فقد صغت قلوبکما و ان تظاهرا علیه فان الله هو مولاه و جبریل و صالح المؤ منین و الملائکه بعد ذلک ظهیر (سوره تحریم: آیات 3 و 4)
4. ضرب الله مثلا للذین کفروا امره نوح و امراه لوط کانتا تحت عبدین من عبادنا صالحین فخانتهما فلم یغنیا عنهما من الله شیئا و قیل ادخلا النار مع الداخلین (سوره تحریم : آیه 10). ریاحین الشریعه: ج 2 ص 382 383. به نقل از تفسیر خازن بغدادى، فخر رازى، زمخشرى. بحارالانوار: ج 22 ص 233
5. تفسیر برهان: ج 4 ص 352 353. بحارالانوار: ج 22 ص 228 231
6. ریاحین الشریعه: ج 2 ص 382 383. به نقل از تفسیر خازن بغدادى، فخر رازى، زمخشرى .
7. بحارالانوار: ج 22 ص 232. صحیح بخارى: ج 6 ص 195 197
