قالَ رَسُولُ اللّه ِ صلی الله علیه و آله: اَوَّلُ ما یَحْکُمُ اللّه ُ فِیهِ یَوْمَ الْقِیامَةِ اَلدِّماءُ، فَیُوقَفُ اِبْنا آدَمَ فَیَفْصِلُ بَیْنَهُما (فَیَقْضِى) بَیْنَهُما، ثُمَّ الَّذینَ یَلَوْنَهُما مِنْ اَصْحابِ الدِّماءِ.
رسول خدا(ص) فرمود: اوّلین چیزى که خداوند روز قیامت درباره آن قضاوت مى کند خونبهاست. پس دو فرزند آدم را نگه مى دارد و میان آنها قضاوت مى کند، سپس به نوبت کسانى که دست به خونریزی و کشتار زده اند مورد قضاوت قرار می گیرند.
وسائل الشیعه
امام محمد باقر علیه‌السلام فرمود: رسول خدا صلی الله علیه و آله در آخرین جمعه از ماه شعبان برای مردم خطبه خواند و پس از حمد و ثنای الهی فرمود:ای مردم! به راستی که نزدیک است ماهی فرا برسد که در آن شبی است بهتر از هزار ماه، و آن ماه رمضان است. که خدا روزه آن را واجب، و یک شب نماز مستحب برخاستن در آن را همچون نماز مستحب هفتاد شب از ماههای دیگر قرار داده است.و پاداش یک خصلت خیر، و نیکوکاری مستحب در آن را همچون پاداش کسی که واجبی از واجبات خدای سبحان را انجام داده مقرر فرموده است.و هر کس یک واجب از واجبات خدا را در آن انجام دهد همچون کسی است که هفتاد فریضه از فرایض خدا را در ماههای دیگر انجام داده باشد. و آن ماه صبر است و پاداش صبر بهشت است و نیز ماه همیاری است و نیز ماهی است که خدا روزی مؤمن را در آن فزونی بخشد و هر کس در آن مومن روزه داری را افطاری دهد در نزد خدا پاداش آزادی یک بنده و آمرزش گناهان گذشتهاش را دارد.عرض شد: ای رسول خدا! همه ما بر اینکه روزه داری را افطاری دهیم توانا نیستیم.فرمود: خدا کریم است همین پاداش را به کسی که با آبِ آمیخته با شیری، یا با جرعه آب گوارایی، یا با جرعه یا با چنیدن خرما که جز بر آن قادر نیست روزه داری را افطار می‌دهد نیز عطا میکند.و هر کس در آن بر مملوک (و زیر دست) خود آسان گیرد خدا از او آسان حساب کشد.و این ماهی است که آغاز آن رحمت، و میانه آن مغفرت، و پایان آن اجابت و آزادی از آتش است.و شما (در این ماه) از چهار خصلت بینیاز نیستید یا دو خصلت خدا را خوشنود میسازید و به دو خصلت دیگر نیز محتاجید. آن دو که برای رضای خداست گواهی اینکه معبود حقی نیست جز خدا و به راستی من رسول خدایم.اما آن دو که شما را خوشنود میکند و از آنها بی نیاز نیستید این که: از خدا در این ماه حوائج و بهشت و عافیت را بخواهید و از آتش به او پناه برید.
متن حدیث:
محمد بن یحیی و غیره عن احمد بن محمد بن عیسی عن الحسن بن محبوب عن ابی ایوب عن ابی الورد، عن ابی جعفر (علیه‌السلام) قال: خطب رسول الله (صلی الله علیه وآله) الناس فی آخر جمعه من شعبان فحمد الله و اثنی علیه ثم قال: ایها الناس! انه قد اظلکم شهر فیه لیله خیر من الف شهر و هو شهر رمضان فرض الله صیامه و جعل قیام لیله فیه بتطوع صلاه کتطوع صلاه سبعین لیله فیما سواه من الشهور و جعل لمن تطوع فیه بخصله من خصال الخیر و البر کاجر من ادی فریضه من فرائض الله عز و جل. ومن ادی فیه فریضه من فرائض الله کان کمن ادی سبعین فریضه من فرائض الله فیما سواه من الشهور و هو شهر الصبر و ان الصبر ثوابه الجنه و شهر المواساه و هو شهر یزید الله فی رزق المومن فیه و من فطر فیه مومنا صائما کان له بذلک عند الله عتق رقبه و مغفره لذنوبه فیما مضی قیل: یا رسول الله لیس کلنا یقدر علی ان یفطر صائما؟
فقال: ان الله کریم یعطی هذا الثواب لمن لم یقدر الا علی مذفه من لبن یفطر بها صائما او شربه من ماء عذب او تمرات لا یقدر علی اکثر من ذلک و من خفف فیه عن مملوکه خفف الله عنه حسابه و هو شهر اوله رحمه و اوسطه مغفره و آخره الا جابه و العتق من النار و لا غنی بکم عن اربع خصال: خصلتین ترضون الله بهما و خصلتین لا غنی بکم عنهما فاما اللتان ترضون الله عز و جل بهما: فشهاده ان لا اله الا الله و ان محمدا رسول الله (صلی الله علیه وآله) و اما اللتان لا غنی بکم عنهما: فتسالون الله فیه حوائجکم و الجنه و تسالون العافیه و تعوذون به من النار.
«ثواب‌الاعمال،صفحه ۱۴۳»
پیامبر اسلام حضرت محمد صلى الله علیه و آله فرمودند:
هر کس بر مصیبتهاى این دختر "زینب علیها السلام" بگرید، همانند کسى است که بر برادرانش، حسن و حسین علیهما السلام، گریسته باشد.
متن حدیث:
قال رسول الله صلى الله علیه و آله :
مَن بَکى عَلى مُصابِ هذِهِ البِنتِ (زَینَبَ بَنتِ عَلِیٍ علیهاالسلام) کانَ کَمَن بَکى عَلى أخَوَیهَا الحَسَنِ و الحُسَینِ علیهماالسلام؛
«وفیات الائمه، صفحه 431»
قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) أَتَانِی مَلَکٌ فَقَالَ یَا مُحَمَّدُ إِنَّ رَبَّکَ یُقْرِئُکَ السَّلَامَ وَ یَقُولُ إِنْ شِئْتَ جَعَلْتُ لَکَ بَطْحَاءَ مَکَّةَ ذَهَباً قَالَ فَرَفَعْتُ رَأْسِی إِلَى السَّمَاءِ وَ قُلْتُ یَا رَبِّ أَشْبَعُ یَوْماً فَأَحْمَدُکَ وَ أَجُوعُ یَوْماً فَأَسْأَلُکَ
رسول خدا(ص) فرمود: فرشته اى نزد من آمد و گفت: اى محمّد! پروردگارت سلام مىرساند و می فرماید: اگر بخواهى، تمام وادى مکّه را براى تو به طلا تبدیل می‌کنم.
سر به آسمان برداشتم و عرض کردم: پروردگار من! مى خواهم روزى سیر باشم تا سپاست گویم و روزى گرسنه باشم تا از تو درخواست نمایم.
پی نوشت:
أمالی المفید، ص: 124
رسول گرامی اسلام فرمود:
من زار قبر والدیه او احدهما فی کل جمعة مرة غفر الله له و کتب برا.
ترجمه:
کسی که قبر پدر و مادر یا یکی از آن دو را در هر جمعه یکبار زیارت کند خداوند او را می بخشد و او را نیکوکار می نویسد.
پی نوشت:
کنز العمال، ج 16، ص 468.
امام علی علیه السلام:
او [امام مهدی (عج)] امیال نفسانی را تابع هدایت قرار می‌دهد آن گاه که (مردم) هوای نفس را بر هدایت مقدم بدارند. و رأی و نظر خود را دنباله رو قرآن خواهد ساخت آن گاه که دیگران قرآن را تابع نظر و آرای شخصی قرار داده باشند. و به مردم راه و رسم عدالت را نشان خواهد داد و آن چه را از قرآن و سنت مرده باشد، زنده خواهد کرد.
متن حدیث:
یعطف الهوی علی الهدی اذا عطفوا الهدی علی الهوی، و یعطف الرای علی القرآن اذا عطفوا القرآن علی الرای، و یریهم کیف یکون عدل السیره، و یحیی میت الکتاب و السنه.
پی نوشت:
«بحارالانوار،ج52،ص 280- نهج‌البلاغه صبحی‌صالح،ص195»
امیرالمومنین امام على علیه السلام خطاب به قنبر- که مىخواست به کسى که بدو ناسزا گفته بود، ناسزا گوید- : آرام باش قنبر! دشنامگوى خود را خوار و سرشکسته بگذار تا خداى رحمان را خشنود و شیطان را ناخشنود کرده و دشمنت را کیفر داده باشى.
قسم به خدایى که دانه را شکافت و خلایق را بیافرید، مؤمن پروردگار خود را با چیزى همانند بردبارى و گذشت خشنود نکرد و شیطان را با حربه‌اى چون خاموشى به خشم نیاورد و احمق را به چیزى مانند سکوت در مقابل او کیفر نداد.
متن حدیث:
امیر المؤمنین علیٌّ علیهالسلاملِقَنْبرٍ وقد رامَ أنیَشتِمَ شاتِمَهُ: مَهْلاً یا قَنبرُ! دَعْ شاتِمَکَ مُهانا تُرْضِ الرَّحمنَ وتُسخِطِ الشَّیطانَ وتُعاقِبْ عَدُوَّکَ ، فَوَالذی فَلَقَ الحَبَّةَ وبَرَأ النَّسَمَةَ ما أرضَى المؤمنُ رَبَّهُ بِمِثلِ الحِلْمِ ، ولا أسخَطَ الشَّیطانَ بِمِثلِ الصَّمتِ ، ولا عُوقِبَ الأحمَقُ بمِثلِ السُّکوتِ عَنهُ.
پی نوشت:
"أمالی المفید : 118"
وَ
قَالَ صلی الله علیه وآله مَنْ تَقَدَّمَتْ إِلَیْهِ یَدٌ کَانَ عَلَیْهِ
مِنَ الْحَقِّ أَنْ یُکَافِئَ فَإِنْ لَمْ یَفْعَلْ فَالثَّنَاءُ فَإِنْ
لَمْ یَفْعَلْ فَقَدْ کَفَرَ النِّعْمَةَ.
به
هر کس از طرف دیگران محبّت و دستگیری شد، باید جبران نماید چنانچه نتوانست
جبرانی نماید از او تشکّر کند و در صورتی که تشکر نکرد کفران نعمت نموده
است.
امام على علیه السلام:
إن جَعَلتَ
دِینَکَ تَبَعاً لدُنیاکَ أهلَکتَ دینَکَ ودُنیاکَ وکُنتَ فی الآخرةِ مِن
الخاسِرینَ، إن جَعَلتَ دُنیاکَ تَبَعاً لِدینِکَ أحرَزْتَ دِینَکَ
ودُنیاکَ وکُنتَ فی الآخرةِ مِن الفائزینَ؛
اگر دینت را تابع دنیایت
کنى، دین و دنیایت، هر دو را از بین برده اى و در آخرت از زیانکاران
خواهى بود، اما اگر دنیاى خود را تابع دینت کنى دین و دنیایت، هر دو را به
دست آورده اى و در آخرت از رستگاران خواهى بود.
پی نوشت:
غررالحکم: ۳۷۵۰
