قال الصادق(ع): لاینبغی للمومن ان یجلس مجلساً یعصی الله فیه ولایقدر علی تغییره.
امام صادق(ع) فرمود: برای مومن سزاوار نیست در مجلسی نشیند که خداوند در آن نافرمانی می‌شود و آن مومن قدرت تغییر و دگرگونی آن مجلس را هم ندارد.
__________________
اصول کافی، ج 4، ص 82
الإمامُ الصّادقُ علیه السلام : أشَدُّ النّاسِ عَذابا عالِمٌ لا یُنتَفَعُ مِن عِلمِهِ بِشَیءٍ
امام صادق علیه السلام می فرمایند : در میان مردمان [گنهکار ]سخت ترین عذاب را عالمى دارد، که از علم خود کمترین سودى نبرد.
بحارالانوار
بوی بد، آبروی انسان را می برد.
هر گناهی آثاری دارد که اگر چشم برزخی و بصیرت داشتیم، آثار آن را می دیدیم.
طبق کلام معصومین حقیقتاً گناه بد بوست و بوی بد گناه آبروی انسان را می‌برد، ما با آبرو زنده‌ایم اگر ـ خدای ناکرده ـ آبروی ما برود، ما نمی توانیم زندگی کنیم.
بوی متعفن و بد گناهان، مومنانی را فراری می دهد که دارای حس بویایی قوی شهودی هستند.
البته حتی مومنان عادی یک نوع اشمئزاز و بیزاری را در خود نسبت به گناهکار می یابند هر چند که علت آن را نمی فهمند.
کسی که زیاد استغفار کند خداوند از هر اندوهی برایش گشایشی فراهم کند و از هر تنگنایی راه خروجی و از جایی که گمان ندارد روزی‌اش دهد
امیرمومنان علی(ع) از پیامبر گرامی (ص) نقل می فرماید که آن حضرت فرمود:
درباره عظمت تلاوت سوره توحید، روایات عجیبی در میان فرمایشات معصومین(ع) آمده است؛ از جمله:
از رسول خدا(ص) نقل شده است که فرمودند: «هر کس که قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ را هنگام خواب سه مرتبه بخواند، خداوند پنجاه هزار ملک را بر او موکّل مینماید تا در آن شب حراستش کنند».(الکافی، ج 2، ص 620)
امام على علیه السلام:
إن جَعَلتَ
دِینَکَ تَبَعاً لدُنیاکَ أهلَکتَ دینَکَ ودُنیاکَ وکُنتَ فی الآخرةِ مِن
الخاسِرینَ، إن جَعَلتَ دُنیاکَ تَبَعاً لِدینِکَ أحرَزْتَ دِینَکَ
ودُنیاکَ وکُنتَ فی الآخرةِ مِن الفائزینَ؛
اگر دینت را تابع دنیایت
کنى، دین و دنیایت، هر دو را از بین برده اى و در آخرت از زیانکاران
خواهى بود، اما اگر دنیاى خود را تابع دینت کنى دین و دنیایت، هر دو را به
دست آورده اى و در آخرت از رستگاران خواهى بود.
پی نوشت:
غررالحکم: ۳۷۵۰
از جمله مسائل مورد نظر اسلام که برای آن برنامه دارد تا آدمی حتی از فرصت استراحت خویش نیز بهره ببرد، موضوع خواب است.
پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: «هر که با وضو بخوابد، اگر در آن شب مرگش در رسد نزد خداوند شهید به شمار مى آید.»
امام صادق (ع) می فرمایند: «هر که طهارت بگیرد و سپس به بسترش رود، در آن شب بستر او به منزله مسجد اوست و اگر یادش آید که وضو ندارد، به همان لحاف خود، هرچه باشد، تیمم کند، که اگر چنین کرد پیوسته در نماز و ذکر خداوند عزّ و جلّ باشد.»
همان حضرت (ع) فرموده اند: «هر گاه به بسترت رفتى بیندیش که در آن روز چه غذایى روانه شکم خود کرده اى و چه به دست آورده اى و به یاد آر که خواهى مرد و معادى در پیش دارى.»
رسول گرامی اسلام (ص) با اشاره به آداب خواب و به بستر رفتن می فرمایند: «هر کس وقتى به بستر خود مى رود سوره «قل هو اللّه احد» را بخواند، خداوند گناهان پنجاه سال او را بیامرزد.»
امیرمومنان علی (ع) درباره حالات خوابیدن فرموده اند: «خوابیدن چهار صورت دارد: پیامبران علیهم السلام به پشت دراز مى کشند و مى خوابند، اما چشمانشان بیدار و منتظر وحى خداوند عزّ و جلّ است. مؤمن به دست راست و رو به قبله مى خوابد. شاهان و شاه زادگان به دست چپ مى خوابند، تا غذایى را که مى خورند به هضم رسانند و ابلیس و برادران او و هر دیوانه و آفت زده اى دَمَر مى خوابند.»
پیامبر اکرم (ص) هر گاه به بستر خود مى رفتند، مى فرمودند: «باسمک اللهم أموت و أحیا ؛ بار الها! به نام تو مى میرم و زنده مى شوم» و هر گاه بیدار مى شد، مى فرمود: «الحمد للّه الذى احیانا بعد ما أماتنا و الیه النشور؛ ستایش خدایى راست که پس از آن که میراند، زنده کرد و به سوى اوست رستاخیز».
پی نوشت:
بحارالانوار
علل الشرائع
میزان الحکمه
