روز بزرگداشت حضرت احمد بن موسی الکاظم علیه‌السلام
حضرت سید امیر احمد علیه‌السلام ملقب به شاهچراغ و سیدالسادات الاعاظم، فرزند بزرگوار امام موسی کاظم علیه‌السلام است.
پسران امام هفتم علیه‌السلام بنا به مشهور نوزده نفر می‌باشند. حضرت احمد بن موسی علیه‌السلام و محمد بن موسی علیه‌السلام از یک مادر که ام‌احمد خوانده می‌شدند، متولد گردیدند.
دل برده ز دهر، خط و خال شیراز
دنیاست و حسرت وصال شیراز
با شاهچراغ، روز و شب محشورست
این چیز کمی ست؟ خوش به حال شیراز
صبح است و ندای ربنا می‌آید
گلبانگ خوش خدا خدا می‌آید
از میهن شعر و شور و عشق و عرفان
بوی خوش مشهدالرضا می‌آید
رضا اسماعیلی
یکی از مردمان نیکوکار به بازار رفت که غلام بنده‌ای بخرد.
غلام زر خریدی را به او عرضه کردند.
به آن غلام گفت نام تو چیست؟
گفت فلان.
خریدار گفت چه کاره‌ای؟
غلام گفت فلان.
شخص خریدار به برده فروش گفت من این غلام را نمی‌خواهم، غلام دیگری بیاور.
هنگامی که غلام دیگری آورد، آن شخص خریدار به آن غلام گفت نام تو چیست؟
غلام گفت هر نامی که تو بگذاری.
مولا گفت خوراک تو چیست؟
غلام گفت آنچه تو عطا کنی.
مولا گفت چه نوع لباسی می‌پوشی؟
غلام گفت هر لباسی که تو به من بپوشانی.
مولا گفت چه کاره هستی؟
غلام گفت هر دستوری که تو بفرمایی.
مولا گفت چه چیز را اختیار می‌نمایی؟
غلام گفت من بنده هستم، بنده که از خود اختیاری ندارد.
مولا گفت این بنده‌ی حقیقی می‌باشد، این بنده را باید خرید.
حال ما هم باید مثل این بنده باشیم بین خود و خدایمان...
📚منبع: تفسیر آسان، جلد 1، ص 21 نقل از تفسیر روح الجنان
1. روز تجلیل از امامزادگان و بقاع متبرکه
پنجم ذی‌القعده از سال 1392 هـ.ش در تقویم به عنوان روز تجلیل از امامزادگان و بقاع متبرکه نامگذاری شده، تکریم امامزادگان ابراز محبت به پیامبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم است چرا که احترام به فرزندان رسول اکرم سلام‌الله‌علیها، احترام به خود پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم است.
امامزادگان سلام‌الله‌علیها در پیشگاه خداوند به خاطر محبوبیت، تقوا و معنویت صاحب قرب و منزلت رفیعی بوده و از جایگاه بالایی برخوردارند.
2. بزرگداشت حضرت صالح بن موسی الکاظم علیه‌السلام
حضرت صالح بن موسی الکاظم علیه‌السلام بنا بر قول مشهور و با استناد به کتب "ریاض الانساب"، "کنز الانساب"، " ناسخ التواریخ"، "حیاة الامام موسی بن جعفر علیه‌السلام" و بسیاری دیگر از کتب تاریخی فرزند بلافصل امام هفتم شیعیان حضرت امام موسی الکاظم علیه‌السلام و برادر امام علی بن موسی الرضا علیه‌السلام به شمار می‌رود. امامزاده صالح علیه‌السلام از جمله سادات عالی‌رتبه و از امامزادگان صحیح النسبی است که بعد از شنیدن خبر ولیعهدی امام رضا علیه‌السلام و در اواخر قرن دوم از عراق به سمت ایران کوچ می‌کند و از سمت کَره رود رو به ولایت شمیران نهاد و چون به موضع تجریش رسید در باغ گلشن زیر درخت چنار بزرگی نزدیک چشمه‌ساری ایشان را به شهادت رساندند. و پیکر پاکش در قریه تجریش و کنار همان چنار کهنسال به خاک سپرده شد.
امام صادق علیه‌السلام فرمود: روزی پدرم به جابر گفت: جابر، من با تو کاری دارم، می‌خواهم روزی با هم تنها باشیم. وقتی که با هم تنها شدند، پدرم به جابر گفت: به من از آن لوحی که در دست حضرت فاطمه علیهاالسلام دیدی خبر بده.
سپس جابر گفت: خداوند را شاهد می‌گیرم من روزی به نزد فاطمه علیهاالسلام رفتم که تولد فرزندش حسین را تبریک بگویم و دیدم در دست فاطمه لوحی سبز رنگ هست که از زبرجد سبز ساخته شده است و در آن نوشته‌ای هست که از نور خورشید درخشان‌تر می‌باشد و از مشک ازفر بویش معطرتر است.
پس من به فاطمه گفتم: ای دختر رسول خدا، این چیست؟
به من فرمود: این لوحی است که خداوند آن را به پدرم هدیه داده است. در آن نام شوهرم علی و پدرم و نام سایر اوصیاء نوشته شده است که از فرزندان من بعد از علی خواهند آمد. من از فاطمه خواهش کردم که آن لوح را به من دهد تا از آن نسخه‌ای بردارم و من آن نسخه را برداشتم.
پس امام صادق علیه‌السلام فرمود: پدرم به وی گفت: آیا می‌خواهی آن نسخه را با نسخه من مقابله کنیم. جابر گفت: بلی. جابر رفت از منزل آن نسخه را آورد که در روی کاغذ نوشته شده بود. پدرم به جابر گفت: تو به صحیفه خودت نگاه کن من هم صحیفه خودم را می‌خوانم.
در آن صحیفه نوشته شده است: بسم الله الرحمن الرحیم این کتاب از خداوند عزیز و حکیم است که آن را بوسیله روح‌الامین بر محمد نازل کرده است. ای محمد، نام‌های مرا بزرگ بشمار و در مقابل نعمت‌هایم شکرگذار باش و الطاف مرا انکار مکن و به غیر از من به کسی امیدوار مباش و از غیر من هم از کسی نترس. زیرا کسی که به غیر من امیدوار باشد و از غیر من بترسد او را چنان عذاب می‌کنم که تاکنون هیچ‌کس را مانند او عذاب نکرده باشم.
ای محمد، من تو را از میان پیامبرانم برگزیدم و وصی تو را به سایر اوصیاء برتری دادم و علی را برای تو وصی قرار دادم و حسن را صندوقچه علم خودم نمودم که بعد از پایان عمر پدرش جانشین او باشد. و حسین را که بهترین اولاد اولین و آخرین می‌باشد و خانه‌ی امامت از اوست، و بعد از او هم زین‌العابدین امام است، و بعد از او محمد که شکافنده‌ی علم من است و دعوت کننده‌ی مردم به راه راست و طریق حق، و بعد از او جعفر است که در قول خود صادق است و همچنان در علمش صادق می‌باشد، و بعد از او دوره‌ی تاریکی و فتنه می‌آید. پس وای بر کسی که بنده و منتخب من از خلقم، موسی کاظم را تکذیب کند. بعد از او هم علی رضا است که او را یک عفریت کافر می‌کشد و در شهری دفن می‌شود که بنده‌ی صالح من آن شهر را بنا کرده و او را در کنار شرورترین خلق خدا دفن می‌کنند.
و پس از او محمد هادی بر راه من و حمایت کننده‌ی از حریم من، عدالت کننده‌ی در میان رعیتش است و از صلب او دو نفر خارج می‌شوند، یکی به نام علی(علی‌النقی) و دیگری حسن عسگری و آخر از همه محمد است که در آخر زمان ظاهر می‌شود و در سرش عمامه سفید رنگی است که او را از تابش نور خورشید حفظ می‌کند و با زبان بسیار فصیح مردم را صدا می‌کند. همه انسان‌ها و ملائکه صدای او را می‌شنوند. او مهدی آل محمد است. روی زمین را پس از اینکه از جور و ستم پر شده با عدالت پر می‌کند.
📚منبع : کلیات حدیث قدسی(ترجمه الجواهر السنیة فی الأحادیث القدسیة)، ص: 412
امام صادق علیه‌السلام فرمود: روزی پدرم به جابر گفت: جابر، من با تو کاری دارم، می‌خواهم روزی با هم تنها باشیم. وقتی که با هم تنها شدند، پدرم به جابر گفت: به من از آن لوحی که در دست حضرت فاطمه علیهاالسلام دیدی خبر بده.
سپس جابر گفت: خداوند را شاهد می‌گیرم من روزی به نزد فاطمه علیهاالسلام رفتم که تولد فرزندش حسین را تبریک بگویم و دیدم در دست فاطمه لوحی سبز رنگ هست که از زبرجد سبز ساخته شده است و در آن نوشته‌ای هست که از نور خورشید درخشان‌تر می‌باشد و از مشک ازفر بویش معطرتر است.
پس من به فاطمه گفتم: ای دختر رسول خدا، این چیست؟
به من فرمود: این لوحی است که خداوند آن را به پدرم هدیه داده است. در آن نام شوهرم علی و پدرم و نام سایر اوصیاء نوشته شده است که از فرزندان من بعد از علی خواهند آمد. من از فاطمه خواهش کردم که آن لوح را به من دهد تا از آن نسخه‌ای بردارم و من آن نسخه را برداشتم.
پس امام صادق علیه‌السلام فرمود: پدرم به وی گفت: آیا می‌خواهی آن نسخه را با نسخه من مقابله کنیم. جابر گفت: بلی. جابر رفت از منزل آن نسخه را آورد که در روی کاغذ نوشته شده بود. پدرم به جابر گفت: تو به صحیفه خودت نگاه کن من هم صحیفه خودم را می‌خوانم.
در آن صحیفه نوشته شده است: بسم الله الرحمن الرحیم این کتاب از خداوند عزیز و حکیم است که آن را بوسیله روح‌الامین بر محمد نازل کرده است. ای محمد، نام‌های مرا بزرگ بشمار و در مقابل نعمت‌هایم شکرگذار باش و الطاف مرا انکار مکن و به غیر از من به کسی امیدوار مباش و از غیر من هم از کسی نترس. زیرا کسی که به غیر من امیدوار باشد و از غیر من بترسد او را چنان عذاب می‌کنم که تاکنون هیچ‌کس را مانند او عذاب نکرده باشم.
ای محمد، من تو را از میان پیامبرانم برگزیدم و وصی تو را به سایر اوصیاء برتری دادم و علی را برای تو وصی قرار دادم و حسن را صندوقچه علم خودم نمودم که بعد از پایان عمر پدرش جانشین او باشد. و حسین را که بهترین اولاد اولین و آخرین می‌باشد و خانه‌ی امامت از اوست، و بعد از او هم زین‌العابدین امام است، و بعد از او محمد که شکافنده‌ی علم من است و دعوت کننده‌ی مردم به راه راست و طریق حق، و بعد از او جعفر است که در قول خود صادق است و همچنان در علمش صادق می‌باشد، و بعد از او دوره‌ی تاریکی و فتنه می‌آید. پس وای بر کسی که بنده و منتخب من از خلقم، موسی کاظم را تکذیب کند. بعد از او هم علی رضا است که او را یک عفریت کافر می‌کشد و در شهری دفن می‌شود که بنده‌ی صالح من آن شهر را بنا کرده و او را در کنار شرورترین خلق خدا دفن می‌کنند.
و پس از او محمد هادی بر راه من و حمایت کننده‌ی از حریم من، عدالت کننده‌ی در میان رعیتش است و از صلب او دو نفر خارج می‌شوند، یکی به نام علی(علی‌النقی) و دیگری حسن عسگری و آخر از همه محمد است که در آخر زمان ظاهر می‌شود و در سرش عمامه سفید رنگی است که او را از تابش نور خورشید حفظ می‌کند و با زبان بسیار فصیح مردم را صدا می‌کند. همه انسان‌ها و ملائکه صدای او را می‌شنوند. او مهدی آل محمد است. روی زمین را پس از اینکه از جور و ستم پر شده با عدالت پر می‌کند.
📚منبع : کلیات حدیث قدسی(ترجمه الجواهر السنیة فی الأحادیث القدسیة)، ص: 412
وای بر آن کس که در این چند روز
بی‌خبر از قدرت چشم‌تر است
چشم‌تر گریه کنان حسین
دادرس ما همه در محشر است
اشک مرا شور و نشاط آورد
گریه مرا رو به حیات آورد
ماتم تو طعنه به شادی زند
قبض من از بسط جهان بهتر است
کاش مرا بی‌سر و سامان کنی
درد دهی زار و پریشان کنی
"جام بلا بیشترش می‌دهند
هرکه در این بزم مقرب‌تر است"
عقل فدای دل دریایی‌ات
عشق نکرده‌ست شناسایی‌ات
تا که بدانیم مقام تو را
افضل از روضه و دم، منبر است
"قال رسول‌الله، جدالحسین:
حسین منی و انا من حسین"
رسول در آینه یعنی حسین
حسین در آینه‌ی پیغمبر است
اشک اگر نیست به چشم شما
یک شب جمعه همگی کربلا
وعده‌ی ما روضه‌ی پایین پا
روضه‌ی جانسوز علی‌اکبر است
کرامت نعمت‌زاده
با اشک و آه و زمزمه نوحوا علی الحسین
با اضطراب و واهمه نوحوا علی الحسین
فرموده است حضرت صادق به شیعیان
ای شیعیان من همه نوحوا علی الحسین
باید پس از سلام به تو زود گریه کرد
یعنی که بی‌مقدمه نوحوا علی الحسین
باید تمام وقت برای تو ضجّه زد
ممتد، بدون خاتمه نوحوا علی الحسین
در مجلس حسین نباید سکوت کرد
در ازدحام و همهمه نوحوا علی الحسین
شب‌های جمعه فاطمه هم نوحه می‌کند
با ناله‌های فاطمه نوحوا علی الحسین
پشتِ حسینِ فاطمه در علقمه شکست
پس در کنار علقمه نوحوا علی الحسین
هم‌ناله‌ی صدای غم‌انگیز زینبیم
با زینبِ مکرمه نوحوا علی الحسین
آرش براری
امام صادق علیه‌السلام می‌فرمایند:
نوحوا علی الحسین نوح الثکلی علی ولدها؛
نوحه(گریه) کنید بر امام حسین علیه‌السلام، (همانند)نوحه(گریه) مادرِ بچه مُرده.
📚منبع: فیض‌قلم ص50
