انگار جز طوعه کسی خانه ندارد
سیر و سلوک من شده آواره بودن
بی‌چاره بودن با وجود چاره بودن
هرکس کسی دارد ولیکن من ندارم
کاری به جز زانو بغل کردن ندارم
من دوست دارم کوچه‌گرد شب شدن را
شب تا سحر دلواپس زینب شدن را
رفتند اما یک نفر دور و برم بود
آن یک نفر هم سایه‌ی پشت سرم بود
گشتم ولی این شهر پروانه ندارد
انگار جز طوعه کسی خانه ندارد
این شهر بی‌درد است، یک زن اهل درد است
طوعه پناهم داد، خیلی طوعه مرد است
چه مردم نامهربانی داشت کوفه
ای‌کاش ده تا مثل هانی داشت کوفه
در کوفه دیگر حرمت مهمان شکسته
این چند روز آنقدرها دندان شکسته
اینجا وفا دارد، وفاهای دروغی
بازار هم دارد، چه بازار شلوغی
بازار، دنبال وفا رفتم، جفا داشت
اما خدا را شکر دیدم بوریا داشت
حالا که دستم بسته شد یاد علی‌ام
معلوم شد امروز داماد علی‌ام
از بام نه از چشم‌شان افتادم آخر
دیدی چه کاری دست زینب دادم آخر؟
گفتم سرم را طوعه می‌گیرد به دامان
اما سرم را کوفیان دادند طفلان
مانند قربانی تنم را می‌کشیدند
دست مرا بستند و از پا می‌کشیدند
می‌خواستم خونم به پای رب بریزد
گل در مسیر محمل زینب بریزد
علی‌اکبر لطیفیان
انتشار گلچینی از روایات، مقاتل، اشعار و... در مناسبت‌های مذهبی
برای ورود به کانال حسینیه مجازی مکتب‌الشهداء بر روی تصویر زیر کلیک کنید
