عبد خدای بود و مقامش عظیم بود
از نسل خاندان امامی کریم بود

در مکتب فضیلت و تقوا فهیم بود
پرهیزگار و عابد و زاهد، حکیم بود

محبوب پیشگاه خدای علیم بود
در عمر خویش صاحب طبعی سلیم بود

دست نوازشی به سر هر یتیم بود
اخلاق او لطیف‌تر از هر نسیم بود

زیرا صراط زندگی‌اش مستقیم بود
در سایه‌ی امید و ولایت مقیم بود

هر گل که دیده‌ایم به ناز و نعیم بود
این بوستان عشق بهشتی شمیم بود
 
هر کس که زائر حرم این کریم بود
نام گرامیش اگر عبدالعظیم بود

گر از کرامتش همه کس فیض می‌برد
عطر حدیث آل‌رسول از لبش چکید

تنها نبود پیک خوش الحان باغ عشق
آموخت درس بندگی از اهلبیت نور

غیر از خدا نداشت نیازی به هیچ‌کس
لبخند مهربانی و گرمش چو آفتاب

گل سیرتان عشق به مدحش سروده‌اند
پیوسته او به منزل مقصود می‌رسید

هفتاد و نُه بهار ز عمرش گذشت و باز
در گلشن همیشه بهار حریم او

هر کس که رو نمود بر این آستانه گفت
پروانه‌ی بهشت بدستش دهد خدا

عبد حقیر اوست «وفایی» اگر چه باز
دل در جوار حضرت عبدالعظیم بود

سیدهاشم وفایی

انتشار گلچینی از روایات، مقاتل، اشعار و... در مناسبت‌های مذهبی

برای ورود به کانال حسینیه مجازی مکتب‌الشهدا بر روی تصویر زیر کلیک کنید